H εξομολόγηση της Τ. Μπαλατσινού για το τέλος της Ιmako και το ευχαριστώ στον σύζυγό της

πηγη yousouroum.gr ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΣΤΟ http://www./forum/forumdisplay.php?f=70   H εξομολόγηση της Τ. Μπαλατσινού για το τέλος της Ιmako και το ευχαριστώ στον σύζυγό της “Μαζί στα εύκολα και στα δύσκολα” είναι ο τίτλος του κειμένου που έγραψε στο προσωπικό της blog η Τζένη Μπαλατσινού για το τέλος της Imako και τις δυσκολίες που περνά ο σύζυγός της Πέτρος Κωστόπουλος. Η γνωστή παρουσιάστρια στέκεται στο πλευρό του αγαπημένου της σε αυτήν τη κρίσιμη κατάσταση που βρέθηκε στα επαγγελματικά του μετά την κατάσχεση που ξεκίνησε χθες το πρωί στα γραφεία της Imako. “Μήνες τώρα, παλεύω με τη συνείδησή μου, με τις φήμες αλλά και με την αλήθεια μου. Για όσα μπορεί να υποθέτει κανείς για τον Πέτρο, εγώ είμαι ο άνθρωπος που τον γνωρίζει καλύτερα. Και γνωρίζει καλύτερα το πάθος, την τρέλα, την τόλμη, τα όνειρά του. Η ευθύνη όμως για το τέλος μιας δημιουργικής μικροκοινωνίας που ο ίδιος δημιούργησε κι έγινε σημείο αναφοράς για πάρα πολλούς είναι ένα βάρος που μας κλονίζει καθημερινά. Κάτω από τη χαμογελαστή μάσκα κάθε Κυριακής, κρύφτηκαν πολλά και είμαι τυχερή που μπορώ να τα εκφράσω ελεύθερα μέσα από εδώ, σε ένα πιο βαθύ και αυτοαναφορικό post απ’ αυτά που σας έχω συνηθίσει. Το βλέμμα μου μπορεί να ήταν στραμμένο στο cue, η συγκέντρωσή μου στο live, αλλά η καρδιά μου ήταν πάντα στον Πέτρο. Γιατί ήξερα την προσπάθειά του να βγάλει αυτό που τόσο αγάπησε από μια ασφυκτική δίνη. Τώρα έχουμε να υποστούμε τις συνέπειες...”, έγραψε χαρακτηριστικά η Τζένη Μπαλατσινού. Τέλος, η ίδια ανέφερε στο blog της το πόσο ευγνώμων είναι για όσα έχει κάνει ο σύζυγός της και δεν παρέλειψε να του πει ένα μεγάλο “ευχαριστώ”. Μαζί στα εύκολα και στα δύσκολα Πως η αλήθεια είναι η μεγαλύτερή μου δύναμη. Μήνες τώρα, παλεύω με τη συνείδησή μου, με τις φήμες αλλά και με την αλήθεια μου. Για όσα μπορεί να υποθέτει κανείς για τον Πέτρο, εγώ είμαι ο άνθρωπος που τον γνωρίζει καλύτερα. Και γνωρίζει καλύτερα το πάθος, την τρέλα, την τόλμη, τα όνειρά του. Η ευθύνη όμως για το τέλος μιας δημιουργικής μικροκοινωνίας που ο ίδιος δημιούργησε κι έγινε σημείο αναφοράς για πάρα πολλούς είναι ένα βάρος που μας κλονίζει καθημερινά. Κάτω από τη χαμογελαστή μάσκα κάθε Κυριακής, κρύφτηκαν πολλά και είμαι τυχερή που μπορώ να τα εκφράσω ελεύθερα μέσα από εδώ, σε ένα πιο βαθύ και αυτοαναφορικό post απ’ αυτά που σας έχω συνηθίσει. Το βλέμμα μου μπορεί να ήταν στραμμένο στο cue, η συγκέντρωσή μου στο live, αλλά η καρδιά μου ήταν πάντα στον Πέτρο. Γιατί ήξερα την προσπάθειά του να βγάλει αυτό που τόσο αγάπησε από μια ασφυκτική δίνη. Τώρα έχουμε να υποστούμε τις συνέπειες, έχοντας νιώσει τον πόνο του να πονάει ένα σου παιδί. Και να μην μπορείς να κάνεις τίποτα για να το σώσεις, και ας έχεις δώσει τα πάντα ηθικά, πνευματικά, υλικά, κινητά και ακίνητα. Κάτι όμως που δεν μπόρεσα να κρύψω ποτέ είναι το πόσο ευγνώμων νιώθω που είμαι με έναν άνθρωπο που ξέρει να παραδέχεται και να δίνει, να πέφτει και να ανεβαίνει πάλι, να ζει τη ζωή από κάθε της όψη, να πολεμάει γιατί δε θεωρεί τίποτα δεδομένο. Πόσο ευγνώμων νιώθω επίσης που οι γονείς μου, μου έμαθαν να δίνω τα πάντα στην οικογένειά μου και να πολεμάω γι’ αυτή με όσα μέσα διαθέτω. Που πρέπει πάντα να έχω παράδειγμα τον καλό μου εαυτό και να προχωράω. Πόσο ευγνώμων είμαι που έχω τρία καταπληκτικά παιδιά και πόσο ώριμες και δυνατές είναι οι δύο μου κόρες. Δεν τους κρύψαμε ποτέ τίποτα όλο αυτό το διάστημα και ήταν εκεί, οι καλύτεροι μας υποστηρικτές… Το σίγουρο είναι ότι συνεχίζουμε, με ήσυχη τη συνείδησή μας ότι πολεμήσαμε μέχρι τέλους, όπως μπορούσαμε. Μαζί στα εύκολα και στα δύσκολα, μαζί σε όσα είναι να έρθουν. Σ’ ευχαριστώ.

πηγη yousouroum.gr ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΣΤΟ http://www./forum/forumdisplay.php?f=70